Może wielu z Was pamięta jak już kilka razy w naszej parafii przeżywaliśmy 33 dniowe rekolekcje, które przygotowały nas do osobistego zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi. Wielu z Was wzięło udział w tym wydarzeniu.

Chcemy powtórzyć ten akt. Na początku listopada (najpóźniej 5 listopada) trzeba rozpocząć kolejne rekolekcje, tak, aby zakończyć je 7 grudnia. Szczegóły projektu są dostępne na stronie www.oddanie33.pl.

Rekolekcje, są dostępne pod adresem https://oddanie33.pl/33dni, lub na naszej parafialnej stronie internetowej w zakładce Rekolekcje oddanie33.

Sam akt oddania się Maryi dokona się w piątek 8 grudnia, w uroczystość Niepokalanego Poczęci NMP na Mszy św. o godz. 18.00.

Zawierzenie czy oddanie się Maryi to akt woli, trzeba po prostu wzbudzić w sobie pragnienie, że ja chcę się zwierzyć się Matce Bożej i Jej oddać wszystko co stanowi moje życie.

Warto zapytać siebie samego, dlaczego ja chcę się zwierzyć Maryi. I oczywiście będą wśród nas tacy, którzy chcą zawierzyć się Maryi, bo czują niepokój, strach, obawę, lęk przed tym co się dzieje, przed epidemią, przed złem… i rzeczywiście ten niepokój może być jednym z motywów zawierzenie, ale nie powinien być głównym. Byłoby to bardzo płytkie gdybyśmy w ten sposób podejmowali decyzje o zawierzeniu Maryi niejako za strachu albo na wszelki wypadek, czy jako „parasol ochronny”.

Natomiast co powinno być motywem głównym zwierzenia?

Miłość, miłość do Jezusa i jego Matki. To zawierzenie powinno być nie tyle ze strachu, nie tyle z lęku, co z miłości. Przychodzimy do Tej, która kochała najbardziej, najpełniej, i prosimy ją, aby nas nauczyła kochać, aby nas prowadziła, najlepiej jak dzieci, za rękę.

Zawierzanie przynagla nas do wysiłku, do poszukiwania, do rozpoznawania Maryi, jej życia. I chyba o to w zawierzeniu chodzi, zdobyć się na wysiłek, aby coś z siebie dać, coś ofiarować właśnie z miłości do Jezusa i Maryi. Stąd każdego dnia mamy sięgać do tych tekstów, są dostępne na stronie. Rozważajmy te słowa, odmawiajmy też różaniec, aby nie zmarnować okazji do ożywiania pobożności maryjnej.

„Zawierzając się po synowsku Maryi – uczy Jan Paweł II – chrześcijanin – podobnie jak apostoł Jan – «przyjmuje» Matkę Chrystusa i wprowadza Ją w to wszystko, co stanowi jego własne życie wewnętrzne, poniekąd jego ludzkie i chrześcijańskie «ja»”.

Zawierzyć Maryi, oznacza zatem zdać się na pomoc Jej przykładu i macierzyńskiego wstawiennictwa, aby odnaleźć prawdziwy sens życia chrześcijańskiego, które jest życiem
„w Chrystusie”.

Na koniec oddajmy jeszcze głos św. Ludwikowi Marii Grignion de Montfort, który w swoim Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny powiedział:

„Ponieważ wszelka nasza doskonałość polega na tym, by upodobnić się do Jezusa Chrystusa, zjednoczyć się z Nim i Jemu się poświęcić, dlatego najdoskonalszym nabożeństwem jest bezsprzecznie to, które najwierniej upodabnia nas do Jezusa, najściślej z Nim jednoczy i poświęca nas wyłącznie Jemu. A ponieważ ze wszystkich ludzi Najświętsza Maryja Panna najbardziej podobna jest do Pana Jezusa, stąd wynika, że spośród wszystkich innych nabożeństw, nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny duszę naszą najbardziej jednoczy z Panem Jezusem i sprawia, że staje się Jemu najbardziej podobna. I dlatego doskonałe poświęcenie się Panu Jezusowi nie jest niczym innym niż doskonałym i całkowitym poświęceniem się Najświętszej Dziewicy.”.