Akt Oddania Parafii św. Klemensa w Wieliczce Niepokalanemu Sercu Maryi
Niepokalana, Wszechpośredniczko Łask, nieba i ziemi Królowo, Ucieczko grzesznych i Matko nasza najmiłościwsza, ja, Ks. Wojciech Olszowski, proboszcz, klękam przed Bogiem i Tobą, Maryjo, w obecności Aniołów i Świętych, aby oddać Twojemu Niepokalanemu Sercu naszą parafię pw. św. Klemensa w Wieliczce.
Twojemu Niepokalanemu Sercu oddaję całe duszpasterstwo, wszystkich posługujących kapłanów w przeszłości, obecnie i w przyszłości, nowe powołania, katechetów, radę parafialną i współpracowników.
Oddaję Tobie na własność rodziny parafii, rodziców, młodzież i dzieci, dzieci nienarodzone, ludzi starszych i chorych, ich myśli, plany, dobra duchowe i doczesne, przeszłość, teraźniejszość, przyszłość i całą wieczność. Niepokalane Serce Maryi, uwolnij i zachowaj wszystkich od zniewoleń demonicznych oraz ulecz wszelkie konsekwencje grzechów.
Maryjo, Królowo Polski, Twojemu Sercu poświęcam dobra duchowe i materialne parafii, a także szkoły, przedszkola, instytucje państwowe i kulturalne, zakłady pracy i wszystko, co ją stanowi. Roztocz swe panowanie nad naszą parafią. Niech za Twoim wstawiennictwem rozwija się̨ ona na chwałę̨ Boga, Kościoła i Ojczyzny. Maryjo Niepokalana, rozporządzaj nią według zamiarów i planów miłości Bożej. Spraw, aby nasze serca otworzyły się na płomień miłości Twojego Niepokalanego Serca. Niech Ono zatriumfuje w sercach wszystkich osób tworzących naszą wspólnotę̨ parafialną.
Niech przez Twoje Niepokalane Serce, Maryjo, w naszej parafii zatriumfuje Królestwo Najświętszego Serca Jezusowego. Amen.
Ks. Wojciech Olszowski, proboszcz
Wieliczka, dnia 4 kwietnia 2020 r.
Obowiązki wypływające z poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi
„Poświęcenie się Bogurodzicy jest aktem religijnym i jako taki zawiera w sobie głęboki sens, pociągając za sobą pewne zobowiązania. Żaden bowiem akt religijny, choćby najuroczyściej dokonany, nie ma żadnego sensu, jeśli nie wywoła silnego i trwałego oddźwięku w naszej woli. Poświęcić się Niepokalanemu Sercu to związać się wewnętrznie z Jej życzeniami, które należy wypełniać. Na tym właśnie polega nasz duchowy związek z Nią, który nie jest niczym innym, jak służbą dla niej, służebnictwem.
Kult służebnictwa maryjnego w pełnym i właściwym znaczeniu obejmuje poddanie się pod władzę i rozkazy Maryi jako naszej Matki i Królowej. Królowanie zaś Maryi nad nami nie ma oczywiście innego celu, jak upodobnienia nas do obrazu Jej Syna i wprowadzenie w nasze życie Jego Królestwa. Właściwe bowiem królowanie Maryi jest jednym z aspektów Królestwa Chrystusowego, które w życiu Maryi ukazało się w formie najczystszej. Kierując nas do Jezusa Chrystusa wychowuje nas Ona według swego wzoru”.
Siostra Łucja przypomina
„Poświęcenie jest ostoją naszej modlitwy, stanowi siłę, która ją podtrzymuje. Przede wszystkim chodzi o poświęcenie nas samych, naszych nieprawych upodobań, wyrzeczenie się naszych grzesznych upodobań mających swe źródło w zmysłowości, egoizmie, wygodnictwie i ambicji. Na drugim miejscu, poświęcenia przyjmowane i podejmowane dobrowolnie, by ofiarować je Panu, jako pokorny dar naszej miłości i naszej wdzięczności. To właśnie ta modlitwa i poświęcenie, których oczekują Serca Jezusa i Maryi, by przyjąć je i zanieść je Ojcu jako owoc kontynuacji Jego Dzieła Odkupienia, dla zbawienia Ludzkości”. (Przesłanie z Fatimy)
„Ci, którzy będą żyć nabożeństwem do Niepokalanego Serca Maryi będą prawdziwie nawróceni i poświęceni Bogu”, ci stanowić będą „nowe pokolenie, które zwycięży zło”! Fatimska wizjonerka uświadamia mi, że to „nowe pokolenie” jest pokoleniem Niepokalanego Serca”. A „Maryja jest jego Matką”. (Apele Orędzia Fatimskiego)