Może wielu z Was pamięta jak pod koniec kwietnia i przez cały maj przeżywaliśmy 33 dniowe rekolekcje, które przygotowały nas do osobistego zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi. Wielu z Was wzięło udział w tym wydarzeniu. Samo zawierzenie dokonało się 31 maja w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego.

Chcemy powtórzyć ten akt. W dniu 8 września w święto Narodzenia NMP rozpoczynają się kolejne rekolekcje, które przygotują kolejne osoby, chcące zawierzyć się Jezusowi przez ręce Maryi. Szczegóły projektu są dostępne na stronie www.oddanie33.pl.

Rekolekcje, które zakończą się 10 października, są dostępne pod adresem https://www.oddanie33.pl/33dni-mlodzi.

Sam akt oddania się Maryi dokona się we wtorek, 13 października, rocznicę objawień fatimskich.

Wszystkich chętnych, którzy zechcą podjąć trud rekolekcji i dokonać aktu zawierzenia prosimy o zgłoszenie się do zakrystii kościoła św. Klemensa w Wieliczce, abyśmy mogli zaplanować Mszę św. i zorganizować uroczystość zawierzenia 13 października.

Zawierzenie czy oddanie się Maryi to akt woli, trzeba po prostu wzbudzić w sobie pragnienie, że ja chcę się zwierzyć się Matce Bożej i Jej oddać wszystko co stanowi moje życie.

Warto zapytać siebie samego, dlaczego ja chcę się zwierzyć Maryi. I oczywiście będą wśród nas tacy, którzy chcą zawierzyć się Maryi, bo czują niepokój, strach, obawę, lęk przed tym co się dzieje, przed epidemią, przed złem… i rzeczywiście ten niepokój może być jednym z motywów zawierzenie, ale nie powinien być głównym. Byłoby to bardzo płytkie gdybyśmy w ten sposób podejmowali decyzje o zawierzeniu Maryi niejako za strachu albo na wszelki wypadek, czy jako parasol ochronny.

Natomiast co powinno być motywem głównym zwierzenia?

Miłość, miłość do Jezusa i jego Matki. To zawierzenie powinno być nie tyle ze strachu, nie tyle z lęku, co z miłości. Przychodzimy do Tej, która kochała najbardziej, najpełniej, i prosimy ją, aby nas nauczyła kochać, aby nas prowadziła, najlepiej jak dzieci, za rękę.

Zawierzanie przynagla nas do wysiłku, do poszukiwania, do rozpoznawania Maryi, jej życia. I chyba o to w zawierzeniu chodzi, zdobyć się na wysiłek, aby coś z siebie dać, coś ofiarować właśnie z miłości do Jezusa i Maryi. Stąd każdego dnia mamy sięgać do tych tekstów, są dostępne na tej stronie internetowe https://www.oddanie33.pl/33dni-mlodzi. Rozważajmy te słowa, odmawiajmy też różaniec, aby nie zmarnować okazji do ożywiania pobożności maryjnej.

W roku 100 rocznicy urodzin Jana Pawła II warto wspomnieć ostatnią pielgrzymkę św. Jana Pawła II do Ojczyzny w roku 2002, odbywająca się pod hasłem Bóg bogaty w miłosierdzie. To podczas tej pielgrzymki Jan Paweł II, w wyjątkowy sposób powiązał zawierzenie Bożemu miłosierdziu z aktem zawierzenia Matce Miłosierdzia. Papieski Akt zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, wypowiedziany w Krakowie-Łagiewnikach, został niejako dopełniony zawierzeniem Maryi w Kalwarii Zebrzydowskiej. To wołanie Jana Pawła II skierowane do Boga o miłosierdzie dla nas i całego świata było przedłużone w prośbie do Matki Bożej: zwróć na nas swe miłosierne oczy, wypraszaj to, czego dzieci Twoje najbardziej potrzebują. Te dwa powiązane ze sobą akty zawierzenia zwieńczyły niejako papieskie nauczanie na temat zawierzenia Maryi. A więc zawierzmy się Maryi.

Zawierzając się po synowsku Maryi – uczy Jan Paweł II – chrześcijanin – podobnie jak apostoł Jan – «przyjmuje» Matkę Chrystusa i wprowadza Ją w to wszystko, co stanowi jego własne życie wewnętrzne, poniekąd jego ludzkie i chrześcijańskie «ja».

Zawierzyć Maryi, oznacza zatem zdać się na pomoc Jej przykładu i macierzyńskiego wstawiennictwa, aby odnaleźć prawdziwy sens życia chrześcijańskiego, które jest życiem w Chrystusie.

Na koniec oddajmy jeszcze głos św. Ludwikowi Marii Grignion de Montfort, który w swoim Traktacie o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny powiedział: Ponieważ wszelka nasza doskonałość polega na tym, by upodobnić się do Jezusa Chrystusa, zjednoczyć się z Nim i Jemu się poświęcić, dlatego najdoskonalszym nabożeństwem jest bezsprzecznie to, które najwierniej upodabnia nas do Jezusa, najściślej z Nim jednoczy i poświęca nas wyłącznie Jemu. A ponieważ ze wszystkich ludzi Najświętsza Maryja Panna najbardziej podobna jest do Pana Jezusa, stąd wynika, że spośród wszystkich innych nabożeństw, nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny duszę naszą najbardziej jednoczy z Panem Jezusem i sprawia, że staje się Jemu najbardziej podobna. I dlatego doskonałe poświęcenie się Panu Jezusowi nie jest niczym innym niż doskonałym i całkowitym poświęceniem się Najświętszej Dziewicy.

O Maryjo,
Matko Miłosierdzia,
czuwaj nad wszystkimi,
aby nie był daremny Krzyż Chrystusa,
aby człowiek nie zagubił drogi dobra,
nie utracił świadomości grzechu
i umiał coraz głębiej ufać Bogu
«bogatemu w miłosierdzie»,
by z własnej woli spełniał dobre czyny,
które Bóg z góry przygotował
i w ten sposób żył
«ku chwale Jego majestatu».

---

Zdjęcie ilustracyjne autorstwa Kristiny Hansen.