Oddanie, zawierzenie, poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi, czy po prostu Niepokalanej, to różne terminy oddające jedną rzeczywistość, istotą, której jest świadomy i dobrowolny akt woli złożenia w Maryi wszystkiego co stanowi naszą własność. Jest daniem Matce Najświętszej prawa do naszego życia i do naszej własności. Cokolwiek oddamy Maryi już do nas nie należy.

Podstawą duchową zawierzenia jest postanowienie Chrystusa wyrażone na Krzyżu: „Oto Matka Twoja”. W obliczu śmierci przekazuje się tylko rzeczy najważniejsze. Jezus tuż przed śmiercią oddał Maryję za Matkę swojemu umiłowanemu uczniowi, czyli każdemu, za kogo umarł na Krzyżu. Św. Jan jako pierwszy wypełnił Testament Jezusa, biorąc Maryję do siebie.

Kościół od samego początku żył prawdą o duchowym macierzyństwie Maryi. Ona, Oblubienica Ducha Świętego, trwa na modlitwie z Apostołami w oczekiwaniu na zesłanie Parakleta. Najstarsze papirusy modlitwy Pod Twoją obronę pochodzą z II wieku naszej ery. Przez wszystkie wieki i kraje w Kościele była żywa praktyka szukania pomocy i opieki u Matki Bożej.

Wielu świętych i błogosławionych podążało tą drogą maryjnej konsekracji. Należy tu wymienić oprócz św. Ludwika Grignion de Montfort, św. Jana Pawła II, św. Maksymiliana M. Kolbego, Stefana Kardynała Wyszyńskiego i wielu innych. Św. Maksymilian mówił tym, którzy przychodzili do niego po poradę: bracie idź oddaj to Niepokalanej, nie martw się, Ona o wszystko się zatroszczy.

Oddanie się Niepokalanemu Sercu Maryi jest:

• naśladowaniem Syna Bożego, który oddał się Maryi cały, stając się od Niej zależnym w ziemskim życiu: Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany.
• bezpiecznym schronieniem przed złem, które nam zagraża. Dobra, które złożymy w Sercu Mary są bezpieczne, ponieważ szatan nie ma już do nich dostępu.
• drogą powrotną do Boga, do utraconego raju. W Jej Niepokalanym Serce zamieszkał Bóg, który ma na imię Miłość. Jest spotkaniem z Bogiem żywym.
• wypełnieniem Testamentu z Krzyża: „Oto Matka twoja”, jako nakazu Chrystusa przyjęcia Maryi za Matkę. Ona nas rodzi i wychowuje do nowego życia dzieci Bożych.

Oddanie Maryi powinno być: 

• osobistym aktem woli, jest to naszą indywidualną, świadomą i dobrowolną decyzją. Jest odpowiedzią na Boże zaproszenie,
• bezwarunkowe, oddajemy się Jej nie spodziewając się niczego w zamian, sama przynależność do Maryi jest wielkim Bożym darem. Wierząc w Jej dobroć i miłość
  z radością się Jej poświęcamy,
• całkowite, oddajemy Niepokalanej wszystko: nasz umysł, serce, wolę, duszę, ciało, zmysły, emocje, pamięć, zranienia, słabości, naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, śmierć
  i wieczność, nasze rodziny i przyjaciół, zajęcia, pracę, modlitwy, choroby, problemy
  i cierpienia, dobra materialne,
• trwałe, chociaż ma początek to nie ma końca. Maryj wystarczy raz się oddać, a Ona już nigdy się nas nie wyprze, ponawiamy nasze zawierzenie, ponieważ jesteśmy słabi i skłonni do zapominania,
• otwarte, odnawiając nasze oddanie możemy dokładać nowe sprawy i okoliczności, doświadczając interwencji Maryi coraz bardziej Ją poznajemy, a przez to bardziej Jej ufamy i zawierzamy kolejne sprawy.

Co lub kogo możemy oddać Maryi?

• siebie i wszystko, co jest moje: rodzinę, pracę, naukę, parafię, wspólnotę, ojczyznę itd. (według przymiotów wymienionych wyżej),
• inne osoby i ich sprawy: instytucje, organizacje, każdego i każdą, wszystkie sprawy własne i cudze, prosząc Tą najlepszą Matkę o opiekę i wstawiennictwo u Boga.

Jak się oddać Niepokalanej?

• każde oddanie się Maryi jest Jej miłe,
• najlepiej zrobić to, po spowiedzi, na Eucharystii,
• można wyrazić to nasze oddanie własnymi słowami lub korzystając z istniejących aktów oddania, najlepiej napisanych przez świętych i zatwierdzonych przez Kościół,
• zachęca się do wyrażenie swojego oddania Maryi na piśmie z podpisem, zaznaczając kto, kiedy i gdzie dokonał aktu zawierzenia,
• przy różnych trudnościach, okolicznościach od nas niezależnych wystarczy oddanie się wewnętrznym aktem woli,
• kiedy okoliczności są sprzyjające, dobrze oddać się Maryi wspólnotowo, np. cała parafia, wspólnie cała rodzina lub wszyscy pracownicy firmy, pracownicy urzędu, itp.,
• dobrze od czasu do czasu ponawiać swoje zawierzenie, dziękując jednocześnie za otrzymane łaski.